تفاوت ایمپلنت و بریج

ایمپلنت های دندانی روز به روز به شهرت بیشتری دست پیدا می کنند و تنها یکی از چندین گزینه ای هستند که می توانند جایگزین دندان ها شوند. گزینه های دیگر عبارتند از پروتز، بریج و دیگر گزینه ها که می توانند فاصله بین دندان ها را پر کنند. در این مقاله قصد داریم به مقایسه این گزینه ها بپردازیم.

تفاوت ایمپلنت و بریج

بریج های ثابت بر پایه دندان های مجاور

سریع ترین جایگزین ها برای ایمپلنت های دندانی، در صورتی که تنها یک دندان از دست رفته باشد، بریج های ثابت هستند که داخل استخوان فک قرار نمی گیرند و برای قرار گرفتن آنها روی دندان ها بایستی دندان های سالم مجاور که به عنوان تکیه گاه استفاده می شوند و از بریج حمایت می کنند، تراشیده شوند، در نتیجه به این دندان ها آسیب دائمی وارد می شود. بریج هایی که بر پایه دندان های مجاور قرار می گیرند رشد استخوان طبیعی زیر خود را تحریک نمی کنند، بنابراین ممکن است استخوان به مرور زمان تحلیل برود. به طور کلی، بریج ها پس از ۵ تا ۱۰ سال با شکست مواجه می شوند، زیرا بیمار در کشیدن نخ دندان با وجود آنها دچار مشکل می شود، که باعث می شود سطوح ریشه ها در زیر و اطراف بریج به شدت مستعد بروز پوسیدگی باشند.

برای استفاده از ایمپلنت ها نیاز نیست در ظاهر دندان های طبیعی مجاور تغییری ایجاد شود. هر چند فرایند قرار گرفتن ایمپلنت های دندانی داخل دهان روند طولانی تری دارد، اما دائمی هستند و نیاز به دندان طبیعی ندارند تا آنها را حمایت کنند. آنها تحت حمایت استخوان فک قرار دارند و احساس و ظاهری مانند دندان های طبیعی بوجود می آورند.

پروتزهای مصنوعی

پروتزها بهترین گزینه برای بیمارانی هستند که بیش از یک دندان خود را از دست داده اند، و عموماً در دو طرح ارائه می شوند: پروتزهای پارسیل و دست دندان کامل. دست دندان کامل جایگزین دندان های از دست رفته یک قوس دندانی کامل می شوند، در حالی که پروتزهای پارسیل به گونه ای طراحی شده اند که فاصله بین دندان ها در قسمت های مختلف دهان را پر می کنند.

تفاوت ایمپلنت و بریج

پروتزهای پارسیل متحرک

هر چند این نوع جایگزین های دندان های از دست رفته نیاز به تراشیدن دندان های مجاور ندارند، اما به اندازه ایمپلنت های دندانی ثابت یا راحت نیستند و می توانند حرف زدن و غذا خوردن را تحت تأثیر قرار دهند. از آنجا که این نوع پروتزها متحرک هستند، اغلب در جای خود چفت می شوند یا به صورت روزانه با حجم زیادی چسب در جای خود نگه داشته می شوند. این نوع ترمیم های دندانی کم هزینه تر هستند اما ظاهر و عملکرد آنها به اندازه روکش هایی که روی ایمپلنت های دندانی قرار می گیرند طبیعی نیست. علاوه بر این، نیاز دارند به صورت روزانه تمیز شوند یا در طول شب در محلول ضد عفونی کننده غوطه ور شوند. استخوان زیر پروتز پارسیل متحرک ممکن است به مرور زمان تحلیل برود و باعث شود ظاهر لبخند فرد را تغییر دهد.

این در حالی است که ایمپلنت ها دائمی هستند. آنها برای بیمارانی طراحی شده اند که یک یا چند دندان خود را از دست داده اند و در پی راهکاری طولانی مدت هستند. بر خلاف پروتزها، پر شدن دائمی جای دندان ها به بیمار اجازه می دهد به شکل طبیعی غذا بخورد، و بدون هیچ آماده سازی خاصی غذاهای مورد علاقه خود را مصرف نماید.

تفاوت ایمپلنت و بریج

دست دندان کامل متحرک

این نوع پروتزها روی لثه ها و در جای دندان های از دست رفته قرار می گیرند. این نوع دندان های مصنوعی می توانند ناراحت کننده باشند و هنگام حرف زدن، غذا خوردن، لبخند زدن، خمیازه کشیدن، یا سرفه کردن داخل دهان جابجا شوند یا بیرون بپرند. هرچند هزینه های ابتدایی پایین هستند، اما به طور میانگین ۷ تا ۱۵ سال دوام دارند و هزینه های تعویض آنها در دراز مدت می تواند افزایش یابد. برای تمیز کردن باید به طور منظم از دهان خارج شوند، که مشکلی زمان بر است. بعلاوه، درست مانند پروتزهای پارسیل، استخوان طبیعی زیر دست دندان کامل ممکن است به مرور زمان تحلیل برود و برای همیشه ظاهر لبخند و چهره فرد را تغییر دهد.

تفاوت ایمپلنت و بریج

بریج هایی که با رزین به دندان های مجاور متصل می شوند

این نوع بریج ها که بریج مریلند نیز نامیده می شوند، گاهی اوقات برای جایگزینی دندان های جلویی مناسب تشخیص داده می شوند که مجبور به تحمل فشار بایتی (جویدن و گاز زدن) نیستند که به دندان های عقب وارد می شود. این نوع بریج ها دارای باله هایی هستند که از دو طرف به پشت دندان های سالم مجاور چسبانده می شوند، به همین دلیل این دندان ها آماده سازی و تراشیدن نیاز ندارند. بریج هایی که با رزین به دندان های مجاور چسبانده می شوند ظاهر و عملکردی بهتر از پروتزهای متحرک دارند اما به اندازه بریج های ثابت محکم نیستند و عموماً عملکرد و دوام آنها مانند ایمپلنت های دندانی نیست.

تفاوت ایمپلنت و بریج

بریج های بر پایه ایمپلنت ها

بریج های بر پایه ایمپلنت های دندانی بهترین گزینه هستند و برای بیمارانی مناسب هستند که اکثر، یا همه دندان های قابل مشاهده در لبخند خود را از دست داده اند. این دندان های مصنوعی اساساً بریج ها یا پروتزهای کاملی هستند که با قرار گرفتن چهار فیکسچر ایمپلنت یا بیشتر داخل استخوان فک، در جای خود ثابت می شوند. بیمار هم از ایمپلنت ها و هم از دست دندان کامل بهره مند می شود.

ایمپلنت های دندانی تکی برای بیمارانی مناسب تر هستند که یک یا تعداد اندکی از دندان های خود را از دست داده اند. از طرف دیگر این نوع ایمپلنت ها بیشتر از نوع قبل می توانند به تقویت استخوان فک و پیشگیری از تحلیل استخوان کمک کنند.