عادت مکیدن انگشت و خطرات آن برای دهان و دندان

مکیدن انگشت یک واکنش طبیعی برای کودکان است. مکیدن انگشت، شست، پستانک، یا هر شی دیگری ممکن است به کودک احساس امنیت و خوشحالی بدهد و به آنها کمک کند در مورد دنیای اطراف خود بیشتر یاد بگیرند.

علاوه بر این، کودکان برای آرام کردن خود و کمک به خود برای به خواب رفتن ممکن است عمل مکیدن را انجام دهند. کودکان به صورت طبیعی عادت مکیدن انگشت را دارند که می تواند باعث شود آنها شست یا انگشت خود را به سمت دهان خود ببرند، حتی قبل از تولد و در رحم مادر. از آنجا که مکیدن انگشت باعث می شود کودک احساس امنیت پیدا کند، برخی کودکان ممکن است در نهایت وقتی نیاز به آرام کردن خود دارند و یا به خواب می روند عادت مکیدن شست یا انگشت را پیدا کنند.

عادت مکیدن انگشت تا چه سنی طبیعی است؟

بسیاری از کودکان عادت مکیدن انگشت را، اغلب در سنین ۶ یا ۷ سالگی یا بین سنین ۲ تا ۴ سالگی، یا زمانی که دندان های دائمی آنها آماده بیرون آمدن هستند، به صورت خود به خود ترک می کنند. اما حتی کودکی که عادت مکیدن انگشت خود را ترک کرده است در مواقعی که دچار استرس می شود ممکن است مجدداً به این عادت بازگردد.

مکیدن انگشت در کودکان

چه زمانی باید مداخله کرد؟

مکیدن انگشت معمولاً نگرانی نیست تا زمانی که دندان های دائمی کودک بیرون بیایند. در این مرحله، مکیدن انگشت سقف دهان (پلیت یا کام) یا چگونگی قرار گرفتن دندان ها کنار یکدیگر را تحت تأثیر قرار خواهد داد. خطر مشکلات دندانی به این بستگی دارد که اغلب چند وقت یک بار، چه مدت، و با چه شدتی کودک انگشت خود را می مکد.

گرچه برخی از متخصصان توصیه می کنند قبل از سه سالگی باید به عادت مکیدن انگشت پرداخت، اما انجمن دندانپزشکان کودکان آمریکا معتقد است که درمان تنها به کودکانی محدود می شود که مکیدن انگشت را پس از ۵ سالگی ادامه می دهند.

چه زمانی مکیدن انگشت می تواند خطرناک باشد؟

گرچه اکثر مادران، برای دلایل عملی، مکیدن انگشت را در نوزادان خود تأیید می کنند، اما برخی دندانپزشکان این کار را نمی پسندند. گرچه این عادت بی ضرر در اکثر نوزادان بدون هیچ نگرانی یا مداخله ای تا سن ۲ سالگی فروکش می کند اما برخی کودکان این عادت خود را به اندازه ای افزایش می دهند که به یک مشکل اجتماعی و دندانی تبدیل می شود.

مکیدن انگشت در کودکان

رشد رو به داخل دندان ها

در طول دو تا چهار سال نخست، نگران برخورد انگشت با دندان ها نباشید. به ندرت پیش می آید که مکیدن انگشت در کودکان زیر ۴ سال به دندان ها آسیب برساند، و معمولاً به هر حال تا این سن فروکش خواهد کرد. اما مکیدن انگشتی که از روی عادت باشد می تواند در سنین سه یا چهار سال و بالاتر آسیب رسان باشد و دلیلی است برای کنار گذاشتن پول برای درمان ارتودنسی، مخصوصاً اگر کودک شما از قبل به صورت ارثی اوربایت یا جلو آمدگی فک و لثه بالا را داشته باشد. یا، شما می توانید شروع کنید به راهی برای بیرون آورن انگشت مشکل آفرین از دهان کودک و بردن آن به سمت جیب او فکر کنید. به دلیل نحوه فشار آوردن انگشت به داخل دندان های فک بالا، مکیدن انگشت می تواند منجر به بروز اوربایت (دندان خرگوشی) و دیگر مال اکلوژن های دندانی شود. اگر نه پزشک کودک شما و نه دندانپزشک او نگران مکیدن انگشت نیستند، شما نیز نباید نگران باشید.

حساسیت انگشت

مکیدن انگشت از روی عادت برای پوست انگشت آزار دهنده است. صرف زمان خیلی زیاد بین رطوبت و فشار دندان ها باعث می شود انگشتی که خیلی مکیده شده است مانند یک کال استخوانی پینه بسته بلند به نظر برسد، و بقیه دچار ترک خوردگی و خونریزی شوند. عفونت ها نیز ممکن است اتفاق بیفتند. مراقب پوست قرمز، متورم و حساس پوست باشید، جایی که ناخن انگشت به پوست می رسد.

عدم پذیرش از سوی جامعه

کودکان نوپا همسالان خود که انگشت می مکند را مسخره نمی کنند زیرا مکیدن انگشت یک فرایند استاندارد برای سن کودکان زیر دو سال است. اما کودکان بزرگتری که کار مکیدن را انجام می دهند بیشتر احتمال دارد که به خاطر “بیماری” وجود انگشت داخل دهان مورد تمسخر قرار بگیرند. در اکثر کودکان، حقیقت این است که مکیدن انگشت، مانند شب ادراری، نشان دهنده یک اختلال روانشناختی نیست. این تنها یک عادت است- اگرچه برای برخی کودکان بزرگتر و افراد بزرگسال زشت است. از افراد خوشحالی که انگشت می مکند و اجتماعی هستند و تصویر خوبی در مورد خود دارند عصبانی نشوید- این انگشت به زودی از دهان دور خواهد شد. اما برخی افرادی که انگشت می مکند هرگز نمای بدون مانعی از لبخند خود نشان نمی دهند؛ انگار دماغشان مانند یک مشت شده است. آنها مکیدن انگشت خود را به ارتباط برقرار کردن با همسالان خود ترجیح می دهند. این صحنه از نظر اجتماعی غیر قابل قبول است و انگشت و صاحب آن ممکن است پیوسته به خاطر “بچه” بودن تمسخر شوند.

مقایسه مکیدن انگشت و پستانک

کودکان احتمالاً طرفدار مکیدن انگشت هستند. زیرا آنها همیشه در دسترس هستند، طعم آشنایی دارد، شب ها گم نمی شوند، و روی زمین هم نمی افتد. دندانپزشکان پستانک را بیشتر از انگشت ترجیح می دهند. کودکان از آنها مانند میلگرد در برابر دندان های بالای خود استفاده نمی کنند و می توانند برای همیشه گم شوند. حتی برای افرادی که نحوه مسدود شدن دید صورت کودک با این چیزها را دوست ندارند، برایشان سخت است تأثیر آرام بخش این ابزار سیلیکونی را دوست نداشته باشند. همه کودکان گاهی اوقات انگشت خود را می مکند. اکثر آنها با آن رشد می کنند، و اگر نیازهای مکیدن آنها در اوایل نوزادی به طور مناسبی تأمین شوند، به ندرت پیش می آید عادت مکیدن انگشت را با خود در کل دوران کودکی به همراه داشته باشند.

چگونه می توان به کودک کمک کرد عادت مکیدن انگشت را ترک کند؟

اکثر متخصصان موافق هستند که کودکان زیر ۵ سالی که انگشت خود را می مکند نباید برای ترک این عادت تحت فشار قرار بگیرد. اکثر کودکان عادت خود را قبل از ورود به مهد کودک ترک می کنند. وقتی بچه ها دوران کودکی و کودکی خود را پشت سر می گذارند، از تعداد افرادی که انگشت خود را می مکند کاسته می شود. با این حال، از هر پنج کودک یک نفر بعد از پنج سالگی هنوز هم انگشت خود را می مکد. “این سن بی رحمی است، زمانی که آزار دیدن ها آغاز می شوند. نگرانی والدین آغاز می شود زیرا مکیدن انگشت باعث بروز مشکلات اجتماعی برای فرزند آنها شده است. در مهد کودک شما متوجه می شوید بچه ها نمی خواهند بازی کنند یا کنار کودکی که انگشت خود را می مکد می نشینند.

بسیاری از بیمارانی که به دندانپزشکان مراجعه می کنند از سوی ارتودنتیستی ارجاع داده شده اند که نقش مکیدن انگشت در عضلات و آسیب شناسی صورت مطالعه کرده است. هدف از توقف و درمان این عادت تنها رفع مشکلات زیبایی نیست، بلکه به کودکان کمک شود پس از توقف عادت مکیدن انگشت مشکلات گفتاری آنها برطرف شود.

مکیدن انگشت در کودکان

حمایت، کلید راهنما

اگر کودکی که بالای ۵ یا ۶ سال است انگشت خود را می مکد و در توقف آن مشکل دارد، والدین باید در مورد این موضوع فکر کنند که چه کاری می توانند انجام دهند که به کودک خود کمک کنند این عادت را متوقف کند. قلب از آنکه تشویق و تلاش او برای ترک این عادت را آغاز کنند، باید مشاهده کنند این عادت چقدر عمیق در کودک نهادینه شده است، اغلب چه مدت و چند وقت یک مرتبه، در چه مواقعی و در حضور چه کسانی این کار را انجام می دهد. اگر این عادت تنها در رختخواب و در حضور اعضای خانواده انجام می شود، مشکل به اندازه زمانی که در مدرسه یا موقعیت های اجتماعی انجام می شود جدی نیست.

تلاش ها برای دور نگهداشتن کودک از مکیدن انگشت اگر با حمایت و راهنمایی همراه نشوند، می توانند نتیجه معکوس داشته باشند. کودک خود را سرزنش نکنید، او را توبیخ نکنید، یا انگشت او را از دهانش بیرون نکشید. متخصصان معتقد هستند این رفتارها می توانند منجر به بروز جنگ قدرت شوند. حقیقت این است که کودکان بالای ۶ سال واقعاً می خواهند از این عادت خود دست بکشند، اما آنها نیاز به کمک بیشتری دارند.

مکیدن انگشت در کودکان

طرح درمان ساده

ترک یک عادت وقتی کودک به ترک آن تمایل داشته باشد خیلی ساده تر است. بسیاری از والدین با یک رویکرد رفتاری ساده که کودک را درگیر فرایند می کند، موفق می شوند.

گام نخست توقف در بحث کردن است. اگر مکیدن انگشت بخشی از یک مبارزه قدرت است، اشاره نکردن به آن ممکن است باعث از بین رفتن این رفتار شود. مرحله بعد استفاده از تابلو، پوستر، و برچسب است. یک نمودار پیشرفت تهیه کنید. در پایان هر هفته جایزه ای برای عدم مکیدن و پاداش بیشتر در پایان ماه به کودک بدهید. اطمینان حاصل کنید که فرزند شما در برنامه نقش فعالی دارد. به عنوان مثال، با هم تصمیم بگیرید که هر هفته چند لغزش مجاز است و از او بخواهید برچسب ها را انتخاب کند و روی نمودار بچسباند.

علاوه بر این، ریختن مایعی تلخ مزه روی ناخن (نه مستقیماً روی انگشت)، مخصوصاً شب ها، به عنوان یادآور عدم مکیدن مفید خواهد بود. برای این هدف محصولات OTC با این ویژگی به فروش می رسند، اما درمان های خانگی، مثلاً عطر، هم می توانند به همان اندازه مؤثر باشند. هر شب به مدت دو هفته از او بخواهید یک عطر را انتخاب کند و مقداری از آن را روی نوک انگشت او بریزید. دستکش های مخصوص و اسپلینت های انگشت نیز وجود دارند که ممکن است در طول شب استفاده شوند. ممکن است شش هفته یا کمی بیشتر طول بکشد تا این عادت به این روش ترک شود.

مکیدن انگشت در کودکان

دندانپزشک می تواند به شما کمک کند

در حالی که کودک شما تلاش می کند عادت خود را تغییر دهد، لازم است ستایش و حمایت زیادی از او بکنید: از یک نوازش اضافی گرفته تا تا یک گردش خاص، و انجام یک بازی جدید با همدیگر. از موقعیت هایی که ممکن است باعث بروز عادت مکیدن انگشت شوند آگاه باشید، مانند موقع تماشای تلویزیون و سوار ماشین شدن. از تخیل خود برای هدایت کودک به سمت سایر ابزارهای آرامش بخش که مناسب سن او هستند استفاده کنید.

اگر این برنامه ها جواب ندادند، نا امید نشوید. ترک یک عادت قدیمی دشوار استو برخی کودکان ممکن است نیاز به کمک های اضافی داشته باشند. با دندانپزشک کودک خود صحبت کنید زیرا می تواند ابزاری داخل دهان او بگذارد که مانع مکیدن انگشت می شود. این ابزارهای دهانی نام هایی مانند palatal bar و crib palatal شناخته می شوند و به صورت های ثابت و متحرک وجود دارند.

اگر مشکل در برابر درمان مقاوم باشد، این ممکن است نشانه ای از نگرانی فرزند شما در مورد یک مشکل عمقی تر باشد. در این صورت، ممکن است لازم باشد از یک روانشناس کمک بگیرید.