آنچه باید در مورد اینله و آنله بدانید

تصور کنید دندانپزشک شما داخل دهان شما پوسیدگی دندان یا آسیب های دیگری یافته است که نیاز به ترمیم دارد. احتمالاً شما به این موضوع فکر می کنید که دندان شما پس از درمان چه نوع پوششی دریافت خواهد کرد. گرچه افراد اغلب به دلیل عدم آگاهی ترمیم دندانی خود را “پر کردن” می نامند، اما در حقیقت انواع مختلف ترمیم های دندانی وجود دارند که ممکن است برای شما استفاده شوند. این ترمیم ها عبراتند از پر کردن دندان، اینله های دندانی، و آنله های دندانی.

ممکن است شما پرسش هایی در مورد گزینه های مختلف داشته باشید: اینله چیست؟ چه تفاوتی با آنبه دارد؟ برای آسیب دندان من دندانپزشک کدامیک را توصیه خواهد کرد؟

اینله و آنله

اینله چیست؟

اینله یکی از روش های پیش ساخته پر کردن دندان است که از قبل به شکل شیارهای دندان درآمده است. این روش اغلب برای ترمیم حفره های دندانی (که تحت عنوان پوسیدگی یا کرم خوردگی شناخته می شوند) استفاده می شود که به جای آنکه روی دیواره های خارجی “کاسپ های” دندان ایجاد شود، مرکز آنها سطح جونده و بالای دندان است. این نوع پوسیدگی ها معمولاً پیشرفت نکرده اند و به حفره های گسترده دندانی تبدیل نشده اند.

دریافت و قرار گیری اینله دندان روی دندان ها شما یک فرایند نسبتاً بدون درد و کاملاً ساده است. دندانپزشک دندان آسیب دیده را با استفاده از بی حسی موضعی بی حس می کند سپس داخل آن را با دریل می تراشد تا آن را از هر گونه بافت پوسیده ای پاکسازی کند. وقتی دندان کاملاً تمیز شد، دندانپزشک از قسمت بالایی دندان یک قالب تهیه می کند و آن را برای لابراتوار دندانپزشکی ارسال می کند. معمولاً برای ساخت اینله ها از مواد پرسلن یا رزین کامپوزیتی استفاده می شود که دقیقاً همرنگ دندان های شما هستند. آنها ترمیم های دندانی تقریباً غیر قابل مشاهده هستند و معمولاً با دوام تر از پر شدگی های معمول دندان ها می باشند.

اگر جلسات دندانپزشکی برای شما استرس آور هستند، به خاطر داشته باشید که شما در حال گرفتن بهترین تصمیم برای محافظت از لبخند خود و پیشگیری از نیاز به انجام دیگر فرایندهای تهاجمی دندانپزشکی در آینده هستید.

اینله و آنله

اینله چه تفاوتی با آنله یا پر کردن دندان دارد؟

پر کردن دندان گزینه ای فوق العاده برای ترمیم پوسیدگی های کوچک تا متوسط دندان است. علاوه بر پر شدگی های نقره ای رنگ آمالگام، امروزه رزین کامپوزیت های همرنگ دندان ها معرفی شده اند که از مقاومت بالایی برخوردار هستند و به دلیل غیر مشاهده بودن آنها از ویژگی زیبایی نیز برخوردار هستند. این مواد حتی قادر به مقاومت در برابر فشارهای زیادی که به دندان های عقب دهان وارد می شوند نیز می باشند. اما این فرایند تنها برای ترمیم پوسیدگی های جزئی دندان ها قابل انجام است. در صورتی که آسیب اندکی گسترده تر باشد، اینله ها یا آنله ها باید استفاده شوند.

با توجه به چیزهایی که تا به حال در مورد اینله های دندان یاد گرفته اید، احتمالاً آنها برای شما جذاب باشند! در صورت داشتن پوسیدگی جزئی دندان، شکستگی، یا دیگر آسیب های دندانی، دریافت این نوع ترمیم های دندانی ممکن است ایده آل باشد. اما گاهی اوقات، اشکال دیگر ترمیم های دندانی ضروری هستند.

برای مثال، آنله های دندانی برای ترمیم دندان هایی با آسیب های گسترده تر استفاده می شوند که به کاسپ ها یا سطوح جونده منتشر شده اند. آنها از مواد یکپارچه از جنس پرسلن، کامپوزیت، رزین، و طلا ساخته می شوند. گرچه اینله های دندانی معمولاً برای پوسیدگی های داخل شیارهای دندانی استفاده می شوند، اما آنله های دندانی نقاطی بالاتر از لبه های دندان را پوشش می دهند، در حقیقت آنها از نظر مقداری از دندان ها که پوشش می دهند با اینله ها تفاوت دارند. آنله ها روی کاسپ دندان ها را پوشش می دهند، در حالی که اینله ها فضای بین کاسپ ها را پر می کنند.

دریافت آنله های دندانی نیازمند فرایندی مشابه دریافت اینله های دندانی است. دندانپزشک اطراف دندانی که نیاز به ترمیم دارد را با بی حسی موضعی بی حس می کند. سپس قسمت های پوسیده یا آسیب دیده دندان را با دریل می تراشد و پاکسازی می کند و آنله موقتی روی آن قرار می دهد. مانند اینله ها، دندانپزشک قالبی از شکل نهایی دندان تهیه می کند و آن را برای لابراتوار ارسال می کند . یک هفته یا بیشتر پس از آنریال آنله دائمی شما ارسال خواهد شد، و دندانپزشک آن را روی دندان شما قرار خواهد داد.

اینله و آنله

پر شدگی دندان چه تفاوتی دارد؟

به احتمال زیاد شما نیز چیزهایی در مورد این فرایندهای دندانپزشکی شنیده اید و شاید قبلاً یکی از آنها را انجام داده اید!

پر شدگی های دندان، که برای پر کردن قسمت های کوچکی از دندان های شما استفاده می شوند، جاهایی که دندانپزشک آنها را از وجود پوسیدگی های دندانی پاکسازی کرده است. این ترمیم های دندانی می توانند از مواد مختلفی ساخته شوند. از آمالگام های معمولی- ترکیبی از فلزات مختلف- گرفته تا ترکیبی از شیشه و رزین آکریلیک. اما پر شدگی های معمولی می توانند نقاط ضعفی داشته باشند. پر شدگی های فلزی می توانند تا ۵۰% موجب تضعیف استحکام دندان شوند. در مقایسه، اینله ها و آنله هایی که از مواد پرسلن و کامپوزیتی ساخته می شوند تا ۷۵% می توانند موجب افزایش استحکام دندان ها شوند و بین ۱۰ تا ۳۰ سال دوام دارند.

جنبه های مثبت پر شدگی های دندان ها عبارتند از اینکه آنها تنها نیاز به یک بار مراجعه به دندانپزشک دارند، کم هزینه تر هستند، و برای حفره های کوچک تر مناسب تر می باشند. در مقایسه، اینله ها برای آسیب های بزرگتر مناسب هستند. برای تصور اینله ها و آنله ها، آنها را چیزی بین پر کردن دندان و روکش های دندانی در نظر بگیرید. آنله ها شبیه روکش های دندانی هستند اما جایگزیم مقدار کمتری از ساختار سالم دندان می شوند، که باعث می شود گزینه هایی کمتر تهاجمی محسوب شوند.

چه زمانی باید اینله ها را انتخاب کرد؟

حتی زمانی که شما کارهای روتین بهداشتی دهان را به خوبی دنبال کنید و به طور منظم برای چکاپ های دندانپزشکی مراجعه می کنید، باز هم ممکن است آسیب ها اتفاق بیفتند. در صورتی که سطح جونده دندان شما این ضوابط را داشته باشد، دندانپزشک شما ممکن است اینله را توصیه کند:

• دندان شکستگی، ترک خوردگی، یا پوسیدگی دارد که کاسپ آن را تحت تأثیر قرار نداده است.
• آسیب به اندازه کافی گسترده است که پر شدگی بزرگتری نیاز دارد، که ممکن است موجب تضعیف ساختار باقیمانده دندان شود.
• میزان آسیب اجازه نمی دهد مقدار کافی از بافت دندان برداشته شود تا قرار گرفتن یک روکش را حمایت کند.

چه زمانی باید آنله ها را انتخاب کرد؟

مواقعی که دندانپزشک ممکن است آنله ها را توصیه کند:

• زمانی که کاسپ دندان آنقدر آسیب دیده است که اینله یا پر کردن نمی توانند برای ترمیم آن استفاده شوند.
• در صورتی که دندان یک پوسیدگی با یک ساختار ضعیف دارد که ممکن است اگر پر کردن معمولی برای آن انجام شود باعث ترک خوردن دندان شود.
• برای پرهیز از تراشیدن مقدار قابل توجهی از ساختار دندان طبیعی که معمولاً برای جایگذاری روکش دندان نیاز است.

بر اساس کالج دندانسازان آمریکا، مشخص نمودن اینکه کدام موقعیت نیازمند پر کردن دندان، روکش کردن آن، اینله، یا آنله است، یکی از چالش برانگیزترین کارهای ممکن است.

اینله و آنله

مراقبت های پس از فرایند دریافت اینله

برای آنکه اینله شما تأثیراتی بلند مدت داشته باشد، ۴۸ ساعت نخست پس از فرایند کلیدی هستند. از خوردن و نوشیدن غذاها و مایعاتی که دمای خیلی بالا یا خیلی پایین دارند، همینطور خوراکی های چسبناک و سفت خودداری کنید. به مدت چند روز غذاهای نرم، ساده و مغذی بخورید تا به دهان خود استراحت ملایمی بدهید. ممکن است یک یا دو روز پس از فرایند دهان شما بی حس باشد یا سوزش احساس کنید. وقتی این احساسات فروکش کردند، برای بازگشتن به کارهای روتین کامل بهداشتی دهان تعلل نکنید!

اینله ها، آنله ها، و پر شدگی های دندانی فرایندهای ترمیمی موجود هستند، و شما باید درمورد اینکه کدام گزینه برای شما مناسب تر است با دندانپزشک صحبت کنید. دریافت اینله ممکن است به دلیل مقاومت و دوام مواد و همچنین چگونگی افزایش طول عمر دندان با این فرایند برای شما مناسب باشد.

صرف نظر از گزینه ای که شما و دندانپزشک شما انتخاب می کنید، پیشگیری از بروز مشکلات سلامت دهان و دندان بسیار مهم است. شما باید دو مرتبه در طول روز دندان های خود را مسواک بزنید، یک مرتبه نخ دندان بکشید (که تحت عنوان ابزار تمیز کننده بین دندانی شناخته می شود)، و برای از بین بردن باکتری های باقی مانده دهان خود را با دهانشویه ها شستشو دهید. این کارهای روتین، در کنار مراجعه منظم برای چکاپ های دندانی، بهترین شکل پیشگیری است. این به شما کمک می کند خطر ایجاد حفره های دندانی را به حداقل برسانید، که به نوبه خود احتمال نیاز به این روش ها را بسیار کمتر خواهد کرد.

مراقبت از آنله موقت

مدت زمانی که طول می کشد بی حسی موضعی شما از بین برود به عوامل مختلفی بستگی دارد، بنابراین، لازم است دستور العمل های دندانپزشک خود را دنبال کنید. ایده خوب این است که تا زمانی که احساس شما باز نگشته است از خوردن هر چیزی خودداری کنید تا از آسیب به پر شدگی موقت دندان یا آسیب زدن به بافت های داخل دهان خود که احساسی ندارند خودداری کنید.

در طول مدتی که از روی قالب گرفته شده از دندان شما، آنله دندان شما در حال ساخته شدن در لابراتوار دندانپزشکی است، دندانپزشک یک آنله موقت روی دندان شما قرار داده است تا از دندان شما محافظت کند. این ترمیم موقت نیازمند مراقبت ها و توجهات خاصی است تا از آسیب به آن اجتناب شود، زیرا در این صورت برای ترمیم نیاز به جلسات دندانپزشکی دیگری خواهد داشت.

نکاتی برای مراقبت از آنله موقت:

• از نخ دندان کشیدن یا استفاده از هر گونه ابزار تمیز کننده بین دندانی اطراف آنله خودداری کنید، مبادا به صورت تصادفی آنله دندان شما آسیب ببیند یا کنده شود.
• از جویدن خوراکی های چسبناک یا سفت مانند آدامس، مغزها، آجیل ها، یا یخ خودداری کنید.
• در صورت لق شدن یا آسیب دیدن آنله، با دندانپزشک خود تماس بگیرید.
• از خوردن یا نوشیدن غذاها و مایعات خیلی داغ یا خیلی سرد خودداری کنید زیرا ممکن است برای مناطق حساس آزار دهنده باشند.
• دندان های خود را دو مرتبه در طول روز به مدت دو دقیقه مسواک بزنید.
• استفاده از دهانشویه های ضد عفونی کننده را فراموش نکنید تا یه پرهیز از مشکلاتی که برای لثه های شما بروز پیدا می کنند کمک کنید.

به لطف پیشرفت هایی که در فناوری های دندانپزشکی صورت گرفته است، ساخت و جایگذاری اینله و آنله ها با فناوری CAD/CAM تنها در یک جلسه امکان پذیر است و دیگر نیازی به استفاده از نمونه های موقت، مراجعه مجدد و دریافت ترمیم دائمی نیست.

گرچه متوجه وجود برخی آسیب های دندانی شدن چندان خوشایند نیست، اما گزینه های برای ترمیم آنها وجود دارند. شما و دندانپزشکتان با صحبت کردن در مورد آنها می توانید بهترین گزینه را برای بازگرداندن زیبایی های گذشته به لبخندتان انتخاب کنید.