ایمپلنت های زیگوماتیک (زایگوماتیک)

ایمپلنت های زیگوماتیک جایگزینی برای ایمپلنت های دندانی سنتی هستند و زمانی استفاده می شوند که در فک بالا استخوان کافی وجود ندارد. به لطف پیشرفت هایی که در زمینه فناوری مدرن صورت گرفته است، ایمپلنت های زیگوماتیک اجازه می دهند بسیاری از بیمارانی که به واسطه کمبود استخوان نمی توانند ایمپلنت دندانی بکارند، بتوانند از انجام فرایندهای طولانی جراحی های پیوند استخوان و سینوس لیفت صرف نظر کنند و با این حال باز هم از فواید کاشت ایمپلنت های دندانی بهره مند شوند. این نوع ایمپلنت ها که تحت عنوان “ایمپلنت های نجات” شناخته می شوند، می توانند حتی پس از تحلیل یا عفونت استخوانی که پس از شکست پیوند استخوان اتفاق می افتد نیز انجام شود.

در واقع، ایمپلنت های زیگوماتیک به عنوان جایگزینی برای احیاء ماگزیلای خلفی آتروفی شده معرفی شده است که می توان آنها را هم به صورت یک مرحله ای و هم به صورت دو مرحله ای کار گذاشت. روند آن شامل یک فرایند جراحی است که لازم است دندانپزشک یا جراح برای انجا آن آموزش دیده باشد و تجربه کافی نیز داشته باشد. به طور خلاصه، ایمپلنت های زیگوماتیک برای بیمارانی که با تخریب استخوان مواجه بوده اند، راهی ساده تر و سریع تر برای کاشت ایمپلنت های دندانی و پروتزهای دندانی ثابت فراهم می آورند، تا بتوانند از انجام فرایندهای جراحی بیشتر اجتناب نمایند، در نتیجه روند درمان راحت تری را سپری خواهند کرد.

ایمپلنت زیگوماتیک

ایمپلنت های زیگوماتیک چگونه عمل می کنند؟

ایمپلنت های سنتی قوس دندانی بالا به صورت ثابت داخل استخوان فک بالا که تحت عنوان ماگزیلا شناخته می شود قرار می گیرد. در صورتی که ماگزیلا دچار تخریب یا تحلیل شدید شده باشد، کاشت ایمپلنت های سنتی و معمولی غیر ممکن است. به جای آن می توان ایمپلنت های زیگوماتیک را در توده استخوانی تکیه داد که استخوان گونه را تشکیل می دهد و تحت عنوان قوس زیگوماتیک شناخته می شود، به همین دلیل این ایمپلنت ها زیگوماتیک نامیده می شوند. این نوع ایمپلنت ها از طریق پوسته آلوئولار (تیغه استخوانی که حفره های دندانی درون آن واقع شده اند)، و سینوس ماگزیلا کار گذاشته می شوند تا به استخوان زیگوماتیک تکیه داده شوند. عموماً، این فرایند مستلزم استفاده از دو ایمپلنت زیگوماتیک است تا در قسمت خلفی ماگزیلا (بالای دندان های پرمولر)، و دو تا چهار ایمپلنت سنتی که در قسمت قدامی (بالای دندان های نیش و پیشین) قرار بگیرند. اگر تخریب ماگزیلای قدامی خیلی شدید باشد، می توان دو ایمپلنت زیگوماتیک اضافی در قسمت جلوتر کار گذاشت.

ایمپلنت های زیگوماتیک

بواسطه ارتفاع زیاد ایمپلنت ها، برای انجام این فرایند لازم است فرایند ایجاد حفره (دریل کردن) به صورت گسترده انجام شود و لازم است از چارچوب آناتومیک پیرامون آن به خوبی محافظت شود. قبل از انجام فرایند جراحی ضروری است اسکن های CT یا CBCT قبل از جراحی تهیه شوند تا نمای جامعی فراهم شود و اطمینان حاصل شود که هر ایمپلنت به صورت دقیق کار گذاشته می شود. از اسکن ها می توان برای ساخت الگوی فک بیمار نیز استفاده کرد که اجازه می دهد به درستی شکل فک و استخوان زیگوماتیک تجزیه و تحلیل شود.

برای راحتی بیشتر، معمولاً این نوع فرایند با تزریق آرامخش انجام می شود. پس از جراحی، عموماً ایمپلنت زیگوماتیک به طور موقت با یک بریج ثابت بارگذاری می شود، گرچه گاهی اوقات ممکن است بهبود آن چند ماه طول بکشد. سپس، پس از دوره بهبود که حدوداً چهار ماه طول می کشد، ترمیم (روکش) نهایی روی ایمپلنت قرار داده می شود و لبخند زیبای شما برای همیشه همراه شما خواهد بود.

مزایای ایمپلنت های زایگوماتیک

• ظرف مدت ۷۲ ساعت یک ردیف دندان مصنوعی زیبا که عملکرد مطلوبی خواهند داشت را دریافت خواهید کرد، بر خلاف تکنیک ایمپلنت های دندانی مرسوم که حدود ۶ ماه طول می کشد.
• ایمپلنت های دندانی زیگوماتیک راهکاری بدون نیاز به فرایند پیوند هستند، به همین دلیل نیاز نیست از استخوان قسمت دیگری از بدن به عنوان پیوند استفاده شود.
• از ایمپلنت های معمولی بلندتر هستند.
• کمتر از جراحی های پیوند استخوان و سینوس لیفت تهاجمی هستند.
• این نوع ایمپلنت ها تحت بیهوشی عمومی، طی یک فرایند جراحی کار گذاشته می شوند به همین دلیل دردی که بیمار تجربه می کند کمتر خواهد بود.
• از آنجا که روند درمان کوتاه تر است، بیمار ناراحتی کمتری تجربه خواهد کرد.
• تنها یک روز پس از جراحی، بیمار قادر خواهد بود غذاهای معمولی (از جمله غذاهای سفت و ترد) خود را بجود.
• با این تکنیک، بلافاصله اعتماد به نفس خود را به دست خواهید آورد، در حالی که ظاهری طبیعی خواهید داشت و دندان های شما عملکرد طبیعی خواهند داشت.
• جایگزین های فوق العاده برای پروتزهای مصنوعی هستند.
• فرایندی بی خطر با نرخ موفقیت طولانی مدت هستند.

پیش بینی

مطالعاتی که در بلند مدت روی کاشت دو مرحله ای و بارگذاری سریع این نوع ایملپنت ها صورت گرفته است حاکی از نرخ موفقیت بالای آنها، با اندکی پیچیدگی است. نرخ بقای ایمپلنت های زیگوماتیک پس از ۱۲ سال، ۹۶% گزارش شده است.

مشکلات ایمپلنت زایگوماتیک

شایع ترین مشکلی که با کاشت ایمپلنت های زیگوماتیک همراه است، سینوزیت است. به نظر می رسد، تشخیص صحیح و ارزیابی سینوس پیش از جراحی، و نیز استفاده از رویکرد جراحی بالای سینوس و بارگذاری سریع ایمپلنت، از مشکلات بکاهد یا حتی آنها را حذف نماید.

دیگر مشکلاتی که در طول و پس از جایگذاری ایمپلنت های زیگوماتیک گزارش شده اند عبارتند از احساس خارش یا لمس عصب زیر کاسه چشم، و سوراخ شدن حدقه چشم.