عفونت ایمپلنت دندانی و پیشگیری از بروز آن

هنگام پرداختن به مشکل بی دندانی، امروزه ایمپلنت های دندانی به عنوان بهترین گزینه های ممکن تلقی می شوند. مزیت بزرگی که ایمپلنت های دندانی دارند این است که به طبیعی ترین شکل ممکن جایگزین دندان های از دست رفته می شوند. این اتفاق به این دلیل رخ می دهد که به لطف یک فرایند بیولوژیک به نام اسئواینتگریشن osseointegration ایمپلنت با استخوان جوش می خورد. روکش های دندانی که بر پایه ایمپلنت هستند، می توانند از نظر زیبایی نتایج فوق العاده ای داشته باشند و بیشتر از هر گزینه دیگری، مانند بریج های دندانی یا دنچر (پروتز) های متحرک دوام داشته باشند.

علل شکست ایمپلنت های دندانی

با این حال، هنگام پرداختن به بدن انسان، هیچ گزینه درمانی وجود ندارد که بتواند نتایج صد درصد مثبتی داشته باشد. علت این امر نیز این است که شکست ایمپلنت های دندانی حقیقتی است که باید پذیرفته شود. نتایج مطالعات نشان می دهند، میانگین نرخ موفقیت ایمپلنت های دندانی ۹۵ درصد است. به این معنا که، اگر دندانپزشک ۵۰۰ واحد ایمپلنت بکارد، به طور میانگین ۲۵ ایمپلنت با شکست مواجه خواهند شد. حتی اگر دلایل زیادی برای شکست ایمپلنت های دندانی وجود داشته باشد، شایع ترین علت شکست زمانی است که بیمار و دندانپزشک سعی می کنند ارزان ترین گزینه ممکن را انتخاب کنند. درمان با ایمپلنت های دندانی ارزان نیست و دلایل خوبی برای آن وجود دارد. در ادامه به بیان خلاصه ای از شایع ترین علل شکست ایمپلنت های دندانی خواهیم پرداخت:

علل شکست ایمپلنت های دندانی

طراحی ضعیف

طراحی برای ایمپلنت های دندانی، احتمالاً مهم ترین گام برای همه درمان است. در کنار معاینه دقیق، ایمپلنت های دندانی به روش های خاص تصویر برداری نیاز دارند، از جمله تصاویر پانورامیک با اشعه ایکس یا توموگرافی کامپیوتری، مخصوصاً در موارد خیلی پیشرفته تر.

نرم افزارهای کامپیوتری مدرن نیز در دسترس هستند؛ این نرم افزارها را می توان در تشخیص وضعیت ایمپلنت های دندانی و جایگذاری آنها استفاده کرد. برخی دندانپزشک ها ممکن است سعی کنند این تست ها را کوتاه کنند و به سراغ راهکارهای ارزان تر بروند؛ این می تواند میزان شکست ایمپلنت های دندانی را بالا ببرد.

اطلاعات ناکافی درباره سلامت عمومی یا سوابق پزشکی بیمار

برخی شرایط عمومی جدی باعث می شوند داروی بی حسی، فرایندهای جراحی و جایگذاری و جایگذاری کلی توصیه نشود، در حالی که دیگر موقعیت ها باید به صورت مورد به مورد تحت بررسی قرار بگیرند و ممکن است به برخی درمان های اولیه نیاز داشته باشند. برای پرهیز از بروز مشکلات و پیچیدگی های بیشتر در آینده، لازم است گفتگو و تشخیص دقیقی صورت گیرد.

علل شکست ایمپلنت های دندانی

اجرای نادرست فرایند جراحی

برای اسئواینتگریشن ایمپلنت های دندانی، لازم است حجم کافی استخوان آنها را احاطه کند. بنابراین، باید استخوان باید عرض و ارتفاع کافی داشته باشد. ایمپلنت هایی که داخل حجم ناکافی استخوان کار گذاشته می شوند، بیشتر با خطر شکست مواجه می شوند.

فرایندهای جراحی مجاور به گونه ای طراحی شده اند که مقدار استخوان را افزایش دهند. هدف برخی از این فرایندها نیز تغییر شکل ساختار آناتومیکی است که در ایمپلنت های دندانی تداخل ایجاد می کنند (سینوس، آلوئولار، عصب، و غیره). رایج ترین فرایندهایی که در اطراف ایمپلنت های دندانی انجام می شوند عبارتند از لیفت سینوس و پیوند استخوان.

این فرایندها زمانی طراحی می شوند که اندازه و/ یا ساختار استخوان کافی نیست تا ایمپلنت های طراحی شده را حمایت کند و موجب بالا رفتن هزینه کلی درمان خواهد شد. علیرغم این مشکلات، این نوع ایمپلنت ها برای موفقیت دراز مدت ایمپلنت های دندانی حیاتی هستند.

فیکسچرهای نامناسب ایمپلنت

گرچه صدها شرکت وجود دارند که فیکسچرهای ایمپلنت های دندانی را تولید می کنند، اما تنها تعداد اندکی از آنها هستند که به برنامه های تحقیقاتی علاقه مند هستند. لازم است تحقیقات گسترده ای روی ایمپلنت های دندانی صورت بگیرد، و معمولاً برنامه های تحقیقاتی نسبتاً پر هزینه هستند. این یکی از دلایلی است که چرا ایمپلنت های دندانی گران هستند؛ زیرا دندانپزشک ها از فیکسچرهای با کیفیت بالا استفاده می کنند.

خطرات جراحی ایمپلنت های دندانی

جایگذاری ایمپلنت های دندانی نوعی فرایند جراحی است و خطرات معمولی که جراحی های دندانی آنها را نیز تهدید می کنند. برخی از این خطرات ممکن است منجر به افزایش نرخ شکست ایمپلنت های دندانی شوند.

به عنوان مثال، ناتوانی در جایگذاری ایمپلنت های دندانی داخل استخوان برای استحکام بیشتر ایمپلنت های دندانی (که تحت عنوان استحکام اولیه ایمپلنت شناخته می شود) خطرات شکست اسئواینتگریشن (جوش خوردن ایمپلنت با استخوان فک) را افزایش می دهد. استفاده از روش های تصویر برداری مدرن (مانند سی تی اسکن یا CBCT) می توانند یه شکل چشمگیری منجر به کاهش این خطرات شوند.

اصلاح مال اکلوژن یا بایت نادرست

موفقیت دراز مدت ایمپلنت های دندانی تا اندازه ای با فشاری معین می شود که قرار است تحمل کنند. بنابراین، احیاء اکلوژن (یا بایت) درست یکی از مهم ترین اهداف است. بار روی ایمپلنت های دندانی نباید چندان زیاد باشد و فشار جویدن روی ایمپلنت های دندانی باید به صورت یکسان توزیع شود. در غیر اینصورت خطر شکست ایمپلنت های دندانی بالا است.

مراقبت ناکافی

ایمپلنت های دندانی مراقبت های تخصصی منظم و نیز مراقبت های خانگی صحیح نیاز دارند. مراقبت خوب از ایمپلنت های دندانی برای موفقیت دراز مدت حیاتی است.

چگونه می توان از عفونت ایمپلنت های دندانی پرهیز نمود؟

سعی کنید به یک دندانپزشک مجرب مراجعه کنید که بتوانید به او اعتماد کنید؛ می توانید با مریض های قبلی او صحبت کنید تا راجع به بازخورد آنها بپرسید یا از یک دوست یا آشنا بخواهید شما را راهنمایی کند. به دنبال راهکارهای ارزان قیمت نباشید؛ اگر دندانپزشک شما روش های مدرن تصویربرداری یا جراحی کمکی را توصیه می کند، توصیه های وی را جدی بگیرید؛ به خاطر داشته باشید، اگر ایمپلنت ها در مدت کوتاهی با شکست مواجه شوند مجبور خواهید بود هزینه بیشتری بپردازید. همه اصول مراقبتی را دنبال کنید و فراموش نکنید حداقل دو مرتبه در طول سال برای چکاپ به دندانپزشک مراجعه کنید.